ΤΟ FA(S)T FOOD

Αν δουλεύεις, διαβάζεις, γυμνάζεσαι και γενικότερα κάνεις "χίλια δυο" πράγματα, ο χρόνος για μαγείρεμα είναι ελάχιστος και καταλήγεις στη λύση του γρήγορου φαγητού. Αλλά τότε ποιο είναι το νόημα για να τα κάνεις όλα αυτά;

Όταν ξεκίνησα να δουλεύω σε μπαρ, όσο ζούσα στην επαρχία με τους δικούς μου, τα πράγματα ήταν κάπως ελεγχόμενα αναφορικά με το τι έτρωγα πριν και μετά τη βάρδια μου. Τη χρονιά που πήγα στην Αθήνα, με την έναρξη της φοιτητικής μου ζωής, τα πράγματα άλλαξαν. Ήμουν μόνος μου και άρα αποφάσιζα ο ίδιος για το μενού της κάθε ημέρας. Είχα απεριόριστο χρόνο για τα ψώνια της εβδομάδας, ακόμα και για μαγείρεμα. Έγινα συνδρομητής και σε ένα συνοικιακό γυμναστήριο και όλα φαινόντουσαν ιδανικά. Εκτός από μια μικρή λεπτομέρεια: δεν ήξερα να φτιάχνω ούτε μακαρονάδα. Το γυμναστήριο ήταν από μόνο του αρκετό για να έχω μια κατεύθυνση ως προς τα μακροθρεπτικά συστατικά που θα έπρεπε να προσλαμβάνω και προφανώς, έδινα έμφαση στην πρωτεΐνη. Αλλά μέχρι εκεί. Η έλλειψη φαντασίας, αλλά και γνώσεων μαγειρικής, με οδήγησαν ανά δεύτερη ημέρα να καταναλώνω κονσέρβα τόνου σε νερό μαζί με σπυρωτό (κακοφτιαγμένο) ρύζι που το έτρωγα στο "παρά πέντε". Τις υπόλοιπες ημέρες το φαγητό προερχόταν από κάποιο κοντινό σουβλατζίδικο ή πιτσαρία. Εντάξει, τα σουβλάκια ήταν πολλές φορές σκέτα, ενώ η πίτσα, συχνά, ήταν μαργαρίτα, οπότε είχα λιγότερες τύψεις.

Μετά το τέλος της βάρδιας, όταν μας έπαιρνε ξημερώματα, θα τρώγαμε και μια αλμυρή ή (σπανιότερα) γλυκιά κρέπα (τις "καλές" μέρες και τα δυο!). Ε, αφού το πρότεινε η παρέα, εγώ θα έλεγα όχι; Στο μεταξύ, το φαγητό στο εστιατόριο της Σχολής δεν βοηθούσε την κατάσταση, ενώ τα τάπερ που κατέφθαναν μέσω ΚΤΕΛ από το χωριό δεν ήταν ποτέ αρκετά για να ισορροπήσουν τον "αμαρτωλό" βίο!

Τα χρόνια περνούσαν και η συνήθεια του γρήγορα-έτοιμου-deliverable φαγητού εδραιωνόταν για τα καλά.

 Ακόμη και σήμερα εννοείται πως παραγγέλνουμε οικογενειακώς αραιά και πού και μάλιστα το απολαμβάνουμε. Όπως όλα τα πράγματα στη ζωή όμως χρειάζεται μέτρο. Όχι γιατί το φαγητό απέξω είναι κακό. Αλλά γιατί η τροφή είναι θέμα mindset. Τα υλικά, όπως και στο bar, τα πιάνεις, τα μυρίζεις, τα κάνεις μέρος της καθημερινότητάς σου. Συνδυάζοντας απλές πρώτες ύλες μπορείς να κάνεις άπειρους συνδυασμούς και όταν προετοιμάζεσαι σωστά, όλα γίνονται πολύ πιο άνετα, αβίαστα και φυσικά. Το ψυγείο και τα ράφια αποτελούν την εργαλειοθήκη σου. Και σε αυτή την περίπτωση, τα … εργαλεία κάνουν τον μάστορα!