Η ΠΤΗΣΗ

Αυτό που είδα όμως ήταν το ακριβώς αντίθετο! Από το χώρο του check in μέχρι την είσοδο του αεροπλάνου όλο το κτίριο ήταν εντελώς άδειο σαν σκηνικό από μετά-αποκαλυπτική ταινία. Το μόνο σημείο που υπήρχε κόσμος ήταν στο check-in counter των δυο εταιριών που είχαν προγραμματισμένες πτήσεις. Και εκεί μεταφέρεσαι από την μια πραγματικότητα ενός αεροδρομίου άδειου όπου όλα, από ελέγχους μέχρι φόρμες immigration γίνονταν παλιότερα σε χρόνους ρεκόρ, στην εντελώς αντίθετη.

Το check in κινείται σε ένα δικό του χωροχρόνο, όπου επιβεβαιώνονται δυο λεγόμενα του Αϊνστάιν. Το πρώτο έχει να κάνει με το πόσο σχετικός είναι ο χρόνος, όπου σε μια ευχάριστη κατάσταση η μια ώρα μοιάζει με δευτερόλεπτο, ενώ σε μια όχι και τόσο ευχάριστη κατάσταση το δευτερόλεπτο μοιάζει με ώρα. Χιλιάδες τέτοιες ώρες λοιπόν ένιωσα ότι περάσαν από την ώρα που μπήκαμε στην ουρά μέχρι να πάρουμε το boarding pass στα χεριά μας και αυτό ήταν μια πολύ πρακτική επιβεβαίωση της σχετικότητας.

Το δεύτερο λεγόμενο έχει να κάνει με την ανθρώπινη βλακεία για την οποία ο Αϊνστάιν δήλωνε σίγουρος ότι είναι άπειρη. Πιο σίγουρος και από το ότι το σύμπαν είναι άπειρο. Και, αν ήταν μαζί μας σε αυτό το ταξίδι, είμαι σίγουρος ότι θα ήταν εγωιστικά πολύ χαρούμενος για την επιβεβαίωση του αποφθέγματός του.

Δεν εξηγείται αλλιώς γιατί πρέπει να φτάσεις στο check in αγαπητέ συνεπιβάτη μου για να διαπιστώσεις ότι σου λείπουν τα μισά χαρτιά που χρειάζεσαι για να ταξιδέψεις. Και να προσπαθείς μπλοκάροντας το check-in counter να πάρεις τηλέφωνο όλο το σύμπαν για να σου στείλουν αυτά που σου λείπουν. Γιατί το σύμπαν δεν είναι σίγουρο ότι είναι άπειρο όπως η βλακεία, αλλά σίγουρα είναι αρκετό για να μας καθυστερήσει όλους όσο εσύ προσπαθείς να το πάρεις τηλέφωνο. Επίσης, δεν είναι απαραίτητο να έχεις όλα τα πιστοποιητικά που χρειάζονται για να ταξιδέψεις στο κινητό σου. Καταλαβαίνω ότι έδωσες ένα σημαντικό πόσο για να αγοράσεις το τελευταίο μοντέλο και πρέπει να το χρησιμοποιήσεις και να μας το δείξεις. Είσαι όμως σίγουρος ότι ο υπάλληλος στο check in counter θα το εκτιμήσει; Ή όλοι οι υπόλοιποι τους οποίους καθυστερείς προσπαθώντας να βρεις emails και φακέλους όπου έχεις αποθηκεύσει τα διαφορετικά πιστοποιητικά; Και τα οποία για να τσεκάρει ο υπάλληλος πρέπει να βγάλει τα μάτια του ή να ζουμάρει/ξεζουμάρει με διαλείμματα για να ξεκλειδώσεις το πολύτιμο κινητό σου. Θα ήταν πολύ πιο εύκολο αν τα είχες όλα τυπωμένα και αντί για 15 λεπτά χρειαζόσουν μόλις 5 για αυτή τη διαδικασία, δε συμφωνείς; Θα είχες κάνει ένα διπλό καλό. Θα βοηθούσες τον υπάλληλο που πρέπει να τσεκάρει ένα σκασμό χαρτιά από καμιά εκατοσταριά άτομα ανά πτήση και τους συνεπιβάτες σου, αφού θα χρειαζόσουν λιγότερο χρόνο στο check-in και η ουρά θα μπορούσε να κινηθεί λίγο γρηγορότερα.

Οι κοινωνιολογικοί προβληματισμοί έγιναν γρήγορα reset όταν η μπατονέτα μπήκε στη μύτη μου όταν προσγειωθήκαμε, πρώτον γιατί μπήκε τόσο βαθιά που πρέπει να πάτησε κάποιο κουμπί στον εγκέφαλό μου, αλλά κυρίως γιατί στην έξοδο μας περίμεναν άνθρωποι και αγκαλιές που μας έλειψαν 3 χρόνια.

Όσο για το ταξίδι, νομίζω ότι όλη αυτή η προετοιμασία θα γίνει απλά ρουτίνα στο μέλλον. Ήταν το ίδιο μετά τις επιθέσεις στους δίδυμους πύργους. Στην αρχή όλα τα μέτρα ασφάλειας μας φαίνονταν βουνό και τώρα το συνηθίσαμε και τα θεωρούμε δεδομένα. Το ίδιο θα γίνει και με όλη τη χαρτούρα λόγω κορωνοϊού. Αυτό που θα πρέπει να αλλάξουμε είναι τη νοοτροπία μας και τη συμπεριφορά μας. Όλοι νιώθουμε ότι χάσαμε 2-3 χρόνια από τη ζωή μας. Όλοι μπουχτίσαμε κλεισμένοι στα σπίτια μας. Αλλά αυτό δε σημαίνει ότι οι βασικοί κανόνες συμπεριφορές άλλαξαν.

Ας σκεφτούμε λοιπόν πώς μπορούμε να δείξουμε σεβασμό στους ανθρώπους γύρω μας σε αυτή την καινούρια πραγματικότητα. Είτε αυτοί είναι υπάλληλοι check in, είτε συνταξιδιώτες, είτε οποιοσδήποτε. Αυτό για μένα είναι finebeing.